تبلیغات تبلیغات |
قاراقان قاراقان درباره وبلاگ  ارتقای فرهنگ اصیل قاراقان ارائه آثار فاخر موسیقی قاراقان بررسی تاریخ و پیشینه‌ی کهن قاراقان معرفی دیدنیهای طبیعت بکر قاراقان اخبار قاراقان مدیر وبلاگ : admin blog مطالب اخیر  آرشیو وبلاگ نویسندگان برچسبها صفحات جانبی آمار وبلاگ
چوب دستی روی اتش طیور در قفس . مال داران وگله داران روستا، زمانی که همراه با گاوها وگوسفندان خود، حرکت می کنند، و به دل کوه ودشت وصحرا می‌زنند. چندین ماه در ییلاق می مانند. چوب دستی محکم وقابل اطمینان، از جمله ابزار و وسایل مهمی است که، همیشه با خود دارند. آقای نوریانی، جوان روستای ملا علی دربخش طارم سفلی شهرستان قزوین، با قرار دادن چوب های مناسب روی آتش، آنها را کاملا خشک می کرد، تا به عنوان یک چوب دستی مقاوم، بتواند در کوه به آن تکیه کند. به گفته او چوب ها بعد ازاینکه ۴۵دقیقه روی آتش کاملا سرخ شدند. وقتی آب چوب ها کشیده وخشک شد ند. با آره ابتدا وانتهای آنها را قطع می کند، تا چوب دستی محکمی داشته باشد. ییلاق روستای ملاعلی، گون بان نام دارد، که درفاصله ٧کیلومتری ازروستا واقع شده است. در نزدیکی محلی که این چوب دستی ها آماده می شد. سروصدای بوقلمون ها هم بلند بود. یکی از اهالی روستا، تعداد ٢٠قطعه مرغ و حدود ٧٠قطعه بوقلمون را پرورش می داد. وفتی به اتفاق او، وارد قفس طیور شدم. با پاشیدن دانه های گندم روی زمین، اوج جنب وجوش مرغ، خروس، بوقلمون و جوجه ها تماشایی بود. به روایت محمد مهدی توکل کانال بیان ودستان هنر ارتباط با ما مارا در اینستاگرام هم دنبال کنید. مارا در آپارات هم تماشا کنید این کانال را به دیگران معرفی کنید ادامه دارد... منتطر پست های بعدی باشید ... نوع مطلب : برچسب ها : قاراقان ، دوزج، آوج، کانال تلگرام قاراقان، فرهنگ قاراقان، تاریخ قاراقان، بزرگان قاراقان، لینک های مرتبط : بیچین چیست اقامت در گندم‌زار اهمیت برداشت محصول در مدت زمان کوتاه و قبل از خشک شدن ساقه‌ی گندم که سبب بالا رفتن ضایعات محصول هنگام درو کردن می‌شد ، گروه بیچین چی را مجاب می‌کرد چندین شبانه روز را در کشتزارهای گندم به سر برده تا علاوه بر استفاده‌ی بهینه از زمان ، از خنکای ساعات اولیه صبح و لحظات غروب آفتاب استفاده کرده و کار خود را به پیش برند. از اولین روز آغاز برداشت محصول ، گروه بیچین چی به جز کتیل کش ، در گندم‌زار مقیم شده و همزمان با سپیده‌دم آفتاب تا اذان مغرب ، بدون وقفه کار برداشت محصول را ادامه می‌دادند. اوبا یا آلک که شرح آن پیشتر رفت استراحتگاه و خوابگاه گروه بیچین چی در طول این مدت محسوب می‌شد و این افراد همزمان با غروب آفتاب و خواندن نماز مغرب و عشاء و صرف شام که توسط کتیل کش در آخرین سرویس خود برای آنها از منزل می‌آورد ، به استراحت پرداخته و قبل از سپیده‌دم آفتاب از خواب برخواسته و پس از اقامه‌ی نماز صبح ، کار و تلاش خود را از سر می‌گرفتند. |
||
 |